ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Κυκλοφόρησε το νέο [έγχρωμο] φ. 160 της εφ. ΜΕΣΟΧΩΡΑ του Συλλόγου Μεσοχωριτών Αθήνας. Διαβάστε την.
--------------------
Από το 2020 θα μας βρίσκεται στο www.mesochora.gr και όχι www.mesochoranet.gr
ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΑ
Επισκέπτες 2020
Η εκταφή της «εκτροπής του Αχελώου» είναι κακή ιδέα
του Νίκου Ράπτη [πηγή: larissapress.gr ]
Σε άρθρο του στο «Βήμα» (2/12/2019), ο Γιάννης Κολλάτος προσπαθεί να βρει το… οικολογικό πρόσημο της εκτροπής του Αχελώου! Στην ουσία, δύο είναι τα επιχειρήματά του:
1. Το νέο αναπτυξιακό μοντέλο της Θεσσαλίας, που βασίζεται στις «δενδρώδεις καλλιέργειες» και στο «κόκκινο κρέας» (!), απαιτούν νερό, που δεν υπάρχει.
2. Το νερό μπορούμε να το βρούμε από την «περίσσεια βροχών» στη δυτική Ελλάδα, εκτρέποντας τον Αχελώο.
Ως προς το πρώτο: εάν μάθαμε κάτι τα τελευταία πενήντα χρόνια, είναι πως ο άνθρωπος καλείται να προσαρμοστεί στο φυσικό του περιβάλλον, όχι το ανάποδο! Mόνο η παχυλή και εθελούσια άγνοια μπορεί να συνδέει σήμερα την παραγωγή κόκκινου κρέατος και γάλατος με την… οικολογία. Όσο για τις «δενδρώδεις καλλιέργειες», εάν πράγματι «θέλουν νερό περισσότερο από το βαμβάκι», απλά δεν είναι η κατάλληλη καλλιέργεια για μια περιοχή που «ερημοποιείται»! Κοντολογίς: (και) στη Θεσσαλία δεν υπάρχει βιωσιμότητα βασισμένη σε υδροβόρες καλλιέργειες και κτηνοτροφία!
Ως προς το δεύτερο: έως τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, μεγάλα έργα όπως αποξηράνσεις λιμνών, μετακινήσεις ποταμών, ισοπεδώσεις βουνών κ.λπ ήταν καλοδεχούμενα. Αλλά ήρθε η οικολογική κρίση και η επιστημονική γνώση να μας διδάξουν πως τέτοιες βίαιες και εκτεταμένες ανθρωπογενείς επεμβάσεις προκαλούν κατά κανόνα περισσότερα προβλήματα από όσα λύνουν. Έτσι αναπτύχθηκαν οι «μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων» που στην περίπτωση του Αχελώου -και παρά τις αφόρητες πολιτικές πιέσεις- κατέληξαν ομοφώνως πως το έργο δεν πρέπει να γίνει!
Το μέλλον της Θεσσαλίας συνδέεται με αγροτική παραγωγή προσαρμοσμένη στους υδατικούς πόρους που διαθέτουμε. Σε μια περιοχή που ερημοποιείται, χρειάζεται να αλλάξουμε τρόπο ζωής, και να υιοθετήσουμε λιγότερο υδροβόρα πρότυπα. Η λέξη κλειδί όσον αφορά τους φυσικούς πόρους είναι «εξοικονόμηση» όχι «αναζήτηση»! Τυχόν εκτροπή του Αχελώου θα απέφερε το πολύ την επανεκλογή των τοπικών μας αρχόντων μια ή δυο φορές. Κατά τ΄άλλα, γνωρίζουμε πως τα μεν δικά μας προβλήματα θα παρέμεναν άλυτα, ενώ θα δεινοπαθούσαν το περιβάλλον και οι άνθρωποι στη δυτική Ελλάδα.
Ουσιαστικά, το αφήγημα του Κολλάτου είναι εκείνο του «από μηχανής θεού»: θα μας σώσουν οι μετοχές της «τράπεζας της Ανατολής», οι λίρες που έθαψαν οι αντάρτες στο βουνό, το φυσικό αέριο στο ελληνικό υπέδαφος, οι εφευρέσεις του Σώρρα, οι πολεμικές αποζημιώσεις των Γερμανών, οι περιουσίες των πλούσιων και τα πακέτα της ΕΕ. Το νερό του Αχελώου! Οτιδήποτε, αρκεί να μην αλλάξουμε εμείς! Αλλά χρειάζεται απεγνωσμένα να αλλάξουμε. Έχουμε ανάγκη από περισσότερο σεβασμό στη φύση, αποφάσεις με περισσότερη περίσκεψη και γνώση και περισσότερη έγνοια για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Οι μαθητευόμενοι μάγοι των φαραωνικών έργων ανήκουν στο παρελθόν, γιατί δεν χωράνε στο μέλλον μας.
ΥΓ: Ο Νίκος Ράπτης είναι εκπαιδευτικός
ΕΠΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ
του ΗΛΙΑ Σταύρου, Ψυχιάτρου
Μπορεί ποτέ ένας κοινωνικά αναίσθητος πολιτικός (κος Μητσοτάκης) που έχει απολύσει σε μια νύχτα με την υπογραφή του 15.000 δημοσίους υπάλληλους (καθαρίστριες, σχολικούς φυλακές, δημοτικούς αστυνομικούς κ.α.) υπακούοντας στις εντολές του 2ου μνημονίου, να δηλώνει την ευαισθησία του σε περιβαλλοντικά θέματα και δεν το διαπραγματεύεται κιόλας?
Σας καλώ να δείτε τις φωτογραφίες στον τοπικό Τύπο, το πραγματικό του είδωλο, κοιτάζοντας στις 2 πρώτες σειρές της εκδήλωσης της ΝΟΔΕ Τρικάλων όπου συνωστίζονται περιφερειακοί και τοπικοί «βλαχοδήμαρχοι» νυν και πρώην, γνωστοί όλοι τους για την οικολογικής τους ευαισθησία.
Οι καιροί είναι δύσκολοι, όχι μόνο για τη Μεσοχώρα και τον Αχελώο. Έχουμε βάρβαρη περιβαλλοντική καταστροφή σε βουνοκορφές από τον Γράμμο μέχρι την Αθήνα, με τις ανεμογεννήτριες (Α/Γ) και στους κάμπους με τα φωτοβολταϊκά (Φ/Β). Δείτε πάλι στο τοπικό τύπο, εικόνες από την καταστροφή του όρους Κασιδιάρη στους δήμους Πωγωνίου και Ζίτσας και τα Φ/Β στα Μεγάλα Καλύβια, σε χώρο 820 στρέμματα, ίση περίπου με 1 τ.χλμ., δεν ξέρω αν το χωριό είναι τόση έκταση.
Στις 16/12/19 έληξε η διαβούλευση του εθνικού σχεδίου για την ενέργεια και το κλίμα, δηλαδή χωρίς σχεδιασμό μέχρι τώρα, αδειοδοτούσαν βουνοκορφές και Υδροηλεκτρικά (ΥΗΕ) σε προστατευόμενες περιοχές Natura (αδειοδότησαν για ΥΗΕ φέτος και το τελευταίο ελεύθερο κομμάτι του Αχελώου, υπέρ της ΤΕΡΝΑ στη θέση Αυλάκι που με την κατασκευή του θα καταστραφεί και η λεγομένη κοιλάδα του Αχελώου, οπότε ο Αχελώος πια καθίσταται νεκρό ποτάμι και φωτοβολταικά σε γη υψηλής παραγωγικότητας (καλλιεργήσιμη γη) ακόμα και προ 10ετιας χωρίς να έχει σχεδιάσει η χώρα πόση ενέργεια χρειάζεται και από ποιες πήγες, αλλά αδειοδοτούσε ότι της ζητήσουν οι μεγάλοι επιχειρηματίες, γεγονός που δεν γίνεται σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
Ήδη, η αντίσταση των τοπικών δημάρχων και των κατοίκων για την σωτήρια των Αγράφων από τις Α/Γ γιγαντώνεται και έχει αρχίσει και η αντίσταση του Ασπροποτάμου κατά των Α/Γ. Αν τις αφήσουμε να τοποθετηθούν δεν θα υπάρχει βουνοκορφή από όπου να κοιτάς χωρίς να βλέπεις Α/Γ.
Κανείς λογικός άνθρωπος δεν είναι ενάντια στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) αλλά λαμβάνοντας πρώτα μέτρα για την εξοικονόμηση ενέργειας και με εθνικό χωροταξικό σχεδιασμό που να λαμβάνει υπόψιν πρώτα το συμφέρον της φύσης και μετά του ανθρώπου, για τα ποσοστά των Φ/Β, των Α/Γ, των ΥΗΕ και των άλλων ΑΠΕ και όχι όπου και ό,τι θέλουν οι επιχειρηματίες.
Τελικώς για να μπορούμε να συζητήσουμε για τη διάσωση της Μεσοχώρας, του Αχελώου και των γύρω περιοχών θα πρέπει να έχουμε υπόψιν μας αυτό που έλεγαν οι πρόγονοί μας΄ για να έχεις γνώμη πρέπει να έχεις και τη γνώση, για να γίνει αυτό, θέλει να αφιερώσει κάνεις χρόνο για ενημέρωση τουλάχιστον όσο αφιερώνει για το παίξιμο τυχερών παιγνίων, ποδόσφαιρο, κυνήγι, τσιπουρομεζέδες κτλ. και να βγάλει και τις παρωπίδες, διαφορετικά όλα θα είναι συζήτηση επιπέδου καφενείου.
Οι «λίγοι» Μεσοχωρίτες όπως λέει ο φίλος μου Χρήστος Βλάχος, η αγάπη για το χωριό μας και η συνέχιση της ύπαρξης του δεν διαπραγματεύονται με κανέναν αντάλλαγμα.
Εμείς οι «λίγοι» Μεσοχωρίτες, απαντάμε στους «μηδίσαντες» με τα λόγια του ποιητή
«Μη καρτεράτε να λυγίσουμε, μήτε για μια στιγμή, μηδ’ όσο στη κακοκαιριά λυγάει το κυπαρίσσι έχουμε τη ζωή –(Μεσοχώρα) πολύ, πάρα πολύ αγαπήσει»
ΗΛΙΑΣ Σταύρος - Ψυχίατρος
ΤΟΥΡΝΟΣ: Ο μικρός οικισμός της Μεσοχώρας
Η συγκρότηση των ορεινών οικισμών δημιουργήθηκε καλύπτοντας πρωταρχικά τις ανάγκες των ανθρώπων. Ήταν δύσκολο να δημιουργηθούν μεγάλοι, ενιαίοι οικισμοί λόγω τους εδάφους αλλά και των αναγκών. Έτσι βλέπουμε πως ο φυσικός κατακερματισμός της καλλιεργήσιμης γης σε συνδυασμό με τον πλούτο των βοσκοτόπων ήταν παράγοντες που συνέβαλλαν στη δημιουργία μικρών συνοικισμών γύρω από το κυρίως χωριό. Αυτό συνέβη και στην περιοχή του Ασπροποτάμου. Βλέπουμε γύρω από ένα κεντρικό, μεγάλο οικισμό να υπάρχουν μικρότεροι συνοικισμοί. Οι μικροί συνοικισμοί καλύπτουν κυρίως βιοποριστικές ανάγκες, ενώ οι κεντρικοί, μεγάλοι οικισμοί κοινωνικές.
Στη Μεσοχώρα γύρω από το κυρίως χωριό δημιουργήθηκαν οι συνοικισμοί ΠΛΑΤΑΝΟΣ [ή Εξοχή], ΣΠΙΤΙΑ και ΤΟΥΡΝΟΣ. Μάλιστα ο Πλάτανος λειτουργούσε και ως θερινός συνοικισμός αφού πολλές οικογένειες το καλοκαίρι κατοικούσαν στο σπίτι τους στον Πλάτανο κοντά στα κοπάδια τους, ενώ το χειμώνα όσες οικογένειες δεν ακολουθούσαν τα κοπάδια στα χειμαδιά, κατέβαιναν στο χωριό.
Ο ΤΟΥΡΝΟΣ ήταν ο μικρότερος σε έκταση αλλά και σε πληθυσμό συνοικισμός. Είναι άγνωστο πώς προήλθε το όνομά του. Βρίσκεται ανατολικά της Μεσοχώρας, μετά τη διασταύρωση προς Ν. Πεύκη και καταλαμβάνει το ρέμα της ΓΚΟΥΡΑΣ και το "δέλτα" αυτής επί του Βαθυρεμιώτη ποταμού.
Κι εδώ τα σπίτια δεν ήταν χτισμένα σε ένα ενιαίο μέρος αλλά στα χωράφια του καθενός. Στη περιοχή του ρέματος της Γκούρας είχαν εγκατασταθεί μόνο οι ΛΕΟΝΤΑΡΑΙΟΙ [ΛΟΡΙΔΑΙΟΙ]. Στην Ανατολική πλευρά και κάτω από τη σάρα είχε εγκατασταθεί ο ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ του Αθανασίου (γεν.1852) ο οποίος είχε χτίσει ένα σπίτι δύο δωματίων που κληρονόμησαν, από ένα δωμάτιο, οι δύο γιοι του. Αργότερα ο γιος του ΛΕΩΝΙΔΑΣ ή ΗΛΙΑΣ (γεν.1886) γκρέμισε το δικό του δωμάτιο και έχτισε μεγάλο σπίτι, κατά μήκος της πλαγιάς, με ένα δωμάτιο κατώι και δύο δωμάτια στο ανώι. [κλασικό σχέδιο στην περιοχή που επέβαλε και το επικλινές έδαφος). Αργότερα ακολούθησε και ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ (1891-1983) ο οποίος έχτισε παρόμοιο σπίτι δίπλα στον αδελφό του. Σήμερα σωρός ερειπίων.
